ONTDEK DE CULTUUR VAN CORSICA

Door haar geschiedenis, het natuurlijke reliëf en het isolerende eiland ontstond de Corsicaanse identiteit. Een agro-pastorale samenleving die haar toevlucht zocht in de bergen. Door de invasies heeft het Corsicaanse volk een cultuur ontwikkeld in verbondenheid met het land, met de familie en de voorouders, en met de gemeenschap (clan, pieve, dorp). De katholieke godsdienst geeft ritme aan het eilandleven (processies, broederschappen, bedevaarten, feesten...), alsook de hymne van de Corsicaanse natie dat een een religieus lied is, gewijd aan de Maagd Maria: het Diu vi Salvi Regina.

De Corsicaanse cultuur, die voornamelijk oraal is, wordt uitgedrukt door zang en taal.

De Corsicaanse taal was oorspronkelijk een Romaanse taal, afgeleid van het Latijn. In de loop van haar geschiedenis werd zij beïnvloed door het Toscaans en het Genuees, en vervolgens door het Frans. Samenhangend als geheel heeft elke microregio toch ook een eigen taal ontwikkeld, met fonetische of lexicale varianten, vooral in de benamingen met betrekking tot fauna, flora en pastoraal leven. De Corsicaanse taal is de drager van de cultuur. Ze is de bron van mondelinge tradities en komt tot uiting in gezang en vertellingen: wonderlijke verhalen tijdens de nachtwake, slaapliedjes, kinderrijmpjes. Het Corsicaans was van oudsher de taal van het dagelijks leven, de bestuurstaal was voorbehouden aan de heersende machten. Geleidelijk aan vervaagde de Corsicaanse taal met de nakende moderniteit, maar in de jaren 1970 beleefde de taal een heropleving. Vandaag wordt het onderwezen in scholen, en zijn co-officiële status, samen met het Frans, werd als een sterke eis door het Corsicaanse parlement gestemd.

De polyfone liederen, heilig of alledaags, zijn emblematisch voor de Corsicaanse identiteit. Verre van folklore zijn het liederen die leven, als bevoorrechte getuigen van de geschiedenis van het eiland alsook de gebeurtenissen van het heden. ‘De Paghjelle’ liggen aan de oorsprong van archaïsche liederen, gezongen door de herders, waarvan de poëtische teksten de gebeurtenissen van het leven tot leven laten komen. Ze bestaan uit drie stemmen (de Seconda, de Bassu en de Terza) en ondersteunen sociale en religieuze vieringen. Heilige polyfone liederen hebben altijd deel uitgemaakt van de religieuze praktijk van de Corsicanen. Zij begeleiden de religieuze feesten, processies en missen, waarvan het bekendste het Diu vi Salvi Regina is. De Corsicaanse wereldlijke en liturgische ‘paghjellazang’ werd sinds 2009 opgenomen in de lijst van Unesco immaterieel erfgoed.