CORSICAANS ERFGOED

Het erfgoed van Corsica verraadt een zeer oude menselijke bewoning: archeologische vindplaatsen die dateren van enkele millennia voor onze jaartelling fascineren archeologen ook vandaag nog. De megalieten op de site van Filitosa getuigen van het bestaan van een oude Corsicaanse beschaving, met haar eigen riten en cultuur.

Gedurende de hele Middeleeuwen, van de 5e tot de 11e eeuw, werd Corsica gekenmerkt door invasies, aanvallen en plunderingen door Ostrogoten, Vandalen en Moorse piraten. De Corsicaanse vlag met het hoofd van de Moor ontleent zijn oorsprong aan de strijd die de bewoners in die tijd moesten leveren en aan de legenden die tijdens deze woelige eeuwen ontstonden.

De opeenvolgende bezettingen van de Pisanen en de Genuezen, respectievelijk van de 11e tot de 13e eeuw en van de 13e tot de 18e eeuw, werden elk gekenmerkt door de aanleg van een belangrijk erfgoed: voornamelijk religieus tijdens de Pisaanse periode, vervolgens ook defensief en stedelijk tijdens de vijf eeuwen van Genuese overheersing.

Tussen het verlangen van Corsica naar onafhankelijkheid en de pogingen van de Fransen om binnen te vallen, werd de Republiek van Genua meermaals op het verkeerde been gezet. De enige periode van Corsicaanse onafhankelijkheid in de moderne geschiedenis, die 14 jaar duurde, van 1755 tot 1769, is verbonden met de figuur van Pascal Paoli.

De akkoorden van Versailles die in 1768 tussen Genua en het koninkrijk Frankrijk werden gesloten, stelden Lodewijk XV in staat het jaar daarop Corsica in te nemen, hoewel het toen pas onafhankelijk was geworden.

Dit jaar 1769 was ook het jaar van de geboorte van Napoleon in Ajaccio. Zeer gehecht aan zijn eiland en een vurig bewonderaar van Paoli, zou de toekomstige keizer zich niettemin voor zijn gehechtheid aan Frankrijk plaatsen.

Het eiland van Schoonheid zal in zijn geschiedenis nog getekend worden door de Tweede Wereldoorlog: binnengevallen door de Duitse en Italiaanse legers, zal het ook het eerste Franse grondgebied zijn dat bevrijd zal worden, in 1943.

Het bouwkundig erfgoed van Corsica getuigt van zijn prestigieuze en bewogen verleden.

De archeologische vindplaats Filitosa onthult een zeer oude menselijke bewoning: zij is internationaal bekend om haar grote concentratie menhirbeelden uit de bronstijd. In de bergen herinneren de steile dorpen, gebouwd op rotsachtige uitlopers en moeilijk toegankelijk, eraan dat de Corsicaanse bevolking zich eeuwenlang moest beschermen tegen plunderingen en pogingen tot invasie.

De periode van de Genuese bezetting heeft in grote mate bijgedragen tot het architectonische landschap van het eiland, met de citadellen van Calvi en Bastia, en het ongelooflijke netwerk van wachttorens en verdedigingstorens die aan de kust tussen de zee en de bergen werden gebouwd. Een zestigtal daarvan zijn vandaag de dag nog duidelijk zichtbaar.

Religieuze gebouwen zijn legio op het eiland. Van de Pisaanse bezetting tot de laatste dagen van de Genuese Republiek, vertonen zij een verscheidenheid aan bouwstijlen: Romaans, gotisch en vooral barok, met de invloed van de Italiaanse renaissance.

Het Corsicaanse erfgoed is ook grotendeels immaterieel: het bestaat uit een taal, liederen, tradities, legenden en een rijke gastronomie op basis van voorouderlijke culturen zoals kastanjes, olijven en wijnstokken.