DE CORSICAANSE FLORA

Van het zeeniveau tot de top van de Monte Cinto, op 2706 m, volgen verschillende vegetatielagen elkaar op. Corsica vormt hierdoor een uitzondering in het Middellandse-Zeegebied. Het isolerende karakter, de heterogeniteit en de diversiteit van de verscheidene habitats over korte afstanden, leiden tot een rijke en contrastrijke Corsicaanse flora.

Ook de geschiedenis had een rol in het vormen van de hedendaagse Coriscaanse flora. Het grootste deel van bosrijke gebieden werd vernietigd door massale uitvoer van hout tijdens de oudheid. Deze bossen maakten plaats voor struikgewassen. De wijnstok, de olijfboom en de vijgenboom werden op Corsica geïntroduceerd door de Grieken, de kastanjeboom door de Genuezen; en de clementine verscheen in de 20e eeuw.

Op het eiland komen 22500 plantensoorten voor, waarvan er 140 endemisch zijn voor Corsica en 80 endemisch voor Corsica en Sardinië. Het isolerende eilandkarakter zorgde ervoor dat deze endemische soorten een aantal unieke kenmerken bezitten in vergelijking met de meer algemene soorten die elders worden aangetroffen.

Op de warme hellingen langsheen de kustlijn groeit een mediterrane flora, een combinatie van exotische planten (cactusvijg, tamarisk, Amerikaanse agave, aloë, eucalyptus...) en struikgewassen (Fenicische jeneverbes, wilde olijf, jeneverbes, mastiek, den, tijm, rozemarijn, rotsroos, lavendel, eik, clematis, boomheide, mirte, asfoelie, venkel,...).

In de duinen vindt u specifieke planten die zich hebben aangepast aan het zeewater, de wind en de hoge temperaturen: zeedistel, zeekristal, zandmargriet, zeeraket, cytis, panicaut, sporobool, klaverblad, zeealfalfa, gehoornde klaproos, keukenzwam, koningskruid, zeeantemi...

Minder hoog dan een bos en altijd groen, bedekt de maquis 40% van het grondgebied. Het groeit tot ongeveer 1000 m van het zeeniveau. Dicht, geurig, invasief, struikachtig en doornig, begroeit het verlaten bodems. Het bestaat voornamelijk uit de aardbeiboom, heide, calycotome, mirte, tijm, rozemarijn, mastiek, asfodel, cyclamen, clematis, sarsaparilla, kamperfoelie, bramen en steeneik. Verloren in de struikgewassen vindt u kurkeiken of olijfbomen, overblijfselen van oude culturen.

Het struikgewas is een optimaal leefgebied voor wilde dieren, maar ook van paddenstoelen in de herfst. Zo zijn er meer dan 500 soorten te ontdekken in het struikgewas: agarica, boleten, cantharellen, champignons, amanieten, schapenpootjes, morieljes, sarcodons, coulemelles, oesterzwammen, russula's, doodstrompetten, cantharellen, en de beroemde gelooide boletus met hun dichte en geurige vlees.

Geïsoleerd of in bossen, talrijke planten- en boomsoorten huizen in het gebergte: endemische laricio den, steeneik, wintereik en behaarde eik, taxus, zeeden, beuk, geurige els, spar, ceder, krokus, helleborus, vingerhoedskruid, kleine lelietjes-van-dalen...

Vanaf 2000 m van het zeeniveau maakt de flora plaats voor dwergfruitbomen (dwergjeneverbes, vinettedoorn) en grasvelden doorkruist met waterbronnen, "pozzine" genaamd, waar zich een specifieke flora heeft ontwikkeld: nardus stricta, zegge, bies, boterbloem, Engels cinquefoil, sneeuwmargriet...

Tijdens een wandeling op Corsica kunt u veel wilde bloemen tegenkomen. Ze omzomen de paden, bloeien in de duinen, fleuren de weiden op, of groeien in het struikgewas. Bepaalde bloemsoorten ontwikkelden zich op een heel specifieke manier op het Corsicaanse eiland, waardoor endemische variëteiten ontstonden die nergens anders te vinden zijn: de krokus (crocus corsicus, de Corsicaanse saffraan), de orchidee (Conrad's ophrys, Nurra's orchidee), colchicum, viooltje, romula, wolfsbane, look, columbine, madeliefje, anjer, vingerhoedskruid, sint-janskruid, madeliefje, vergeet-mij-nietje, munt, nepeta, boterbloem, ... en het Corsicaans boterkruid (pinguicula corsica), een kleine endemische vleesetende plant met mooie paarse bloemen die voorkomt in de pozzines.